پیشتر که گرانی این قدر بیداد نمی کرد اقوام داماد با سرک کشیدن در جهیزیه عروس، دنبال کم و کسری های آن نیز می گشتند تا با یاداوری  خرید آن، خدا ناکرده چیزی از قلم نیفند. خانواده عروس هم در خرید اقلام اساسی مثل یخچال و گاز و فرش و.. البته اجاره یک مسکن متناسب با شان عروس چیزی کم نمی گذاشتند تا خانواده داماد هم همراه آنها در این مسیر پیاده شوند و همواره کفه ترازو برای هر دو طرف در موازنه باشد.

حالا با سرسام اور شدن تورم و لزوم مدیریت منابع مالی برای اجاره مسکن بسیاری از مردم در طبقه متوسط و اقشار کم برخوردار از سر و ته جهیزیه زده و به جز خرید برخی اقلام ضروری، همه پول ها را یک کاسه کرده و برای رهن و اجاره خانه از ان استفاده می کنند. نه کسی از فراموشی گوشکوب برقی و سنگ پا حرفی می زند و نه توقع  وسایل لوکس برقی را دارد. عروس خانم ها هم از سرو ته مراسم و اتلیه و .. می زنند تا همان اول زندگی، داماد در تنگنای بی پولی قرار نگیرد.

در این میان سخنی از وزیر اقتصاد بشنوید که می گوید که به دلیل محدودیت منابع بانکی بخشی از وام ازدواج به صورت غیرنقدی و در قالب خرید اقساطی لوازم خانگی به متقاضیان پرداخت شود.

انگار ایشان از دغدغه های خانواده های عروس و داماد بی خبر است و نمی داند که مردم روی ریال به ریال این وام حساب کرده اند تا بتوانند مشکلاتی را که حتما به شکل نقدی حل می شود با این پول حل و فصل کنند.

اقای وزیر  مردم می توانند برای خرید قسطی لوازم خانگی در هر فروشگاهی را دق الباب کنند و با مقداری پیش پرداخت اقلام ضروری خود را با همان قیمتی که می خواهند  تهیه کنند پس لطفا برای پول وام مردم نقشه نکشید.این پول ها به هر شکلی خوردن ندارد.

آقای وزیر، به واقع خود را مجاز به این ندانید که برای شندر غاز وام ازدواج زوج های جوان نیز تصمیم بگیرید و آنها را به زنجیره ای از فروشگاه های لوازم خانگی پاس بدهید. لطفا مردم را مجبور نکنید به خرید هر آنچه در این فروشگاه ها هست گران یا ارزان تن بدهند. بگذارید مردم برای هزینه کرد منابع مالی خودشان، خودشان تصمیم بگیرد.

 لطفا دخالت دستوری در تهیه جهزیه را کلید نزنید!